Na aankomst in Imst door de heenfietsers zitten 31 leden in een prachtig hotel. Compleet met grote sauna. Het eten is voortreffelijk. Jammer dat onze Enterse leden wat mensenschuw zijn, want ze duiken naast elkaar en vooral bij elkaar helemaal aan het eind van de lange eettafel. Na een gezellige avond (daar weten ze bij TCR wel raad mee) werd er op vrijdagmorgen een tocht georganiseerd. Jan Pluimers, toerleider, ondervindt dat het aansturen van 29 enthousiast fietsende leden met een volgbus niet eenvoudig is. Dit blijkt wanneer de tweede groep,op aanwijzen van de niet geheel goed ingestrueerde volgbus, een dorp binnenrijdt en daarna hebben de beide groepen elkaar een paar uur niet meer gezien. GSM contact lost gelukkig veel op. Jammer ook was dat het wat regende, een reden voor de tweede groep om zich te goed te doen aan goulash soep bovenop de Fernpas. De eerste groep was inmiddels op hetzelfde idee gekomen. Nadat de beide groepen elkaar wederom visueel hadden, hebben een aantal nog niet vermoeide zielen nog een steile tocht in de omgeving van Imst afgelegd. Het ritueel van lekker eten en nababbelen is inmiddels bekend (wederom zeer gezellig). Hans Poortman verricht "eettafelherschikkingsintegratie" werk, zodat de Enternaren volledig opgaan in de rest van de Twentenaren. De zaterdag was bedoeld voor het Kaunertal, echter hoe het gebeurde is nu nog steeds niet bekend, maar de hele meute beland niet op de Kaunertaler Gletscherstrasse maar op 45 km in een prachtig restaurant dat op het einde van het dal stond. Gedurende deze tocht omhoog blijkt dat Nico toch niet zo sterk te zijn als hij iedereen doet geloven, voortdurend achteromkijkend ziet hij de hele rit Wilco grijzend in zijn wiel zitten. De hele meute past prima in het mooie restaurant en er wordt heel wat afgelachen. De gastvrouw loopt de schoenen van de voeten om alle hongerige magen te vullen met een ondefinieerbaar Oostenrijks appeltaart/pannekoek gerecht. De afdaling is steenkoud en een aantal (7) gaan halverwege de afdaling opnieuw omhoog voor heel veel steile kilometers. De rest zoekt het hotel in Imst op, vermaakt zich in de sauna, pakt de spullen bij elkaar, vult de fietsaanhanger en na wederom een heerlijke maaltijd vertrekt de bus in de riching Rijssen.
Willy Kienhuis maakte de meeste kilometers. Op de fiets van Rijssen naar Imst, de beide tochten in Imst en de daarbij ook nog de behorende extra rondjes. Al met al 1200 km in 7 dagen, waarvan 80% geen meter vlak was. Van Raymond Kienhuis hebben we alleen het achterwiel gezien, voor hem is alles vlak.
Jan en Gerrit Pluimers bedankt voor jullie inzet.
De diverse routes
De foto's komen deze week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten