Butt 2010 - dag 3 - dinsdag 14 september

Voor mijzelf begon ik, Frank Mulhof, minder fit aan de buitlandse toertocht, een toertocht die voor mij in het teken staat van diverse initiatieven waarmee we de kosten kunnen drukken en daardoor ook een stukje saamhorigheid kunnen creeren. Vandaag weer een goede 180 kilometer weggetrapt, in totaal zitten we reeds op een 630 kilometer. Ik heb het globaal nagerekend dat betekent dus een goede 27.150 omwentelingen. Ofwel vanaf Rijssen bezien zitten we nu op een 97.200 omwentelingen. Resumé vanaf maandag na een antibiotica kuurtje kom ik meer en meer tot leven, na twee dagen bewust een beetje de kat uit de boom te hebben gekeken. Ik heb nu voldoende tijd onderweg om eens dingen te overdenken onderweg. Wanneer je dan nagaat dat de etappe van Rijssen naar Winterberg heeft geresulteerd in een calorieverbruik van een goede 6.000 calorieën. Dit eet je gewoon niet bij in een dag, ik vraag me af of het dieet van dokter Frank (geen familie) hier tegenop kan. Ik bemerk dat de groep meer en meer een eenheid wordt klein voorbeeldje is het cultureel/ antropologisch aspect, we reden door een dorpje en de historische spoorboom ging naar beneden, alle Enternaren mochten aan de spoorboom gaan staan om de trein, (die ze in Enter niet hebben) te bewonderen.

Vanmorgen om 6.00 uur ging de wekker, ontbeten, vervolgens tassen in de bus waarna de vaardige handen van Rudolf Stam de stramme spieren opwarmen. De 1e 60 kilometer vanmorgen werden door een ieder goed verteerd, na de eerste stop kregen we een bui regen op de helm. Dit was voor mij persoonlijk een kleine aanslag op de moraal, maar na een goede 20 minuten hield het op. Hierna hadden we een korte stop waarbij de Mc Donalds werd bezet, aanleiding was en snelle levertijden en warme hap, altijd goed voor de moraal. Vervolgens hadden we een stop in Rothenburg ober der Tauber, deze middeleeuwse vestiging ademt nog steeds de sfeer van die tijd uit, en na een koffie, chocolade melk of cola en apfelstrudel werden hier weer wat calorieën aangevuld. Op naar de laatste 35 kilometer, onder de bezielende leiding van aankomend plaatsvervangend HTL, inderdaad Gait van Maskop, hij heeft aanleg ervoor, wil natuurlijk niet zeggen dat hij dat wordt, jij en ik weten wel beter. Kennelijk heeft Gerrit Wessels niet genoeg bloed, zweet en tranen gezien wat weer resulteerde, we hebben in weg naar Dinkelsbuhl, maar daar zie ik geen persoonlijk leed, dus we pakken wederom de achteraf weggetjes waar we dit wel kunnen zien.

In het hotel aangekomen werd ons een atypisch Duits gerecht voorgezet, door ook een echter Duitse hoteleigenaar (hij was best aan de moat), een maaltijd zoals deze behoort te zijn. Onder het genot van sportdrank worden we op de hoogte gehouden van de tussenstand van Twente – Inter Milaan. Al met al een geslaagde dag.