De 1e zaterdag in het bos

Positief is het aanvangstijdstip, 9 uur, na een hele week vroeg op. Minder is de vele regen van afgelopen nacht. Als zwaargewicht ga ik het moeilijk krijgen. Veel leden hebben het enthousiasme niet kunnen weerstaan en staan te popelen om te vertrekken. Ik hoor Henk Dekkers zeggen dat de "crisis" ook binnen TCR zichtbaar is, gezien de weinige nieuwe ATB's die er zijn. Ik sluit me aan bij de groep "Nooteboom" dat dit niet zo verstandig is, merk ik gelijk al. De achterband is wat te zacht, de trapas loopt niet lekker, de benen nog moe van het spinnen, onwenning op de ATB en zo verzin ik nog wat meer oorzaken voor het feit dat ik moeite heb om het tempo van Wim en Bart te volgen. Henriette gaat ook niet vanzelf, ik hoor haar nog nauwelijks praten en dat zegt mij genoeg. Gerrit Brinkman, een man met enige status, trapt ze ook niet meer vanzelf rond (zie ik tot mijn opluchting). Wim heeft de nare eigenschap om de meute op twee stroken te testen. Op de eerste kan ik nauwelijks volgen, gelukkig op het laatste asfalt klimmetje kan ik nog even flink gas geven en stijgt het zelfvertrouwen weer een beetje. Buiten bij Boer Biet halen we de bezem letterlijk langs de kleding om het Cafe niet helemaal te voorzien van een modderlaag. De koffie is vanouds prima (Tarief 2009: 2,50 per 2 kopjes). Ik besluit om de Holterberg links te laten liggen en zet het grote mes er op en rij richting de huiselijke douche, de bovenbenen zijn blij dat het stoplicht lang op rood staat. Al met al niet mijn dagje, ik verdenk Wim wel dat hij het tempo bewust hoog hield en geen rustpauzes inlaste om nog wat rekeningen te vereffen met ondergetekende, Boontje komt om zijn loontje, evengoed bedankt voor de les en tot de volgende keer. Vraag me wel af of het voor Jan van de Noort wat uitmaakt of hij op de weg of op de modderpaden fietst...   mvg Gerrit Wessels